کد مطلب:11568 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:8

گنجینه پرسمان » احكام

آيا كساني كه دعا مي نويسند و از اين طريق بعضي از كارها را انجام مي دهند واقعيت دارند؟ دعا خواستن از آنها اشكال دارد؟

دعا در معناي عام كه به هر گونه توسل و توجه عابد به معبود گفته مي شود؛ تنها سبب اتصال روحاني و معنوي بين خالق و مخلوق است.

نيازمندي، علت و دليل اصلي توجه انسان ها به مبدأ و مقصدي است كه خود آگاه و ناخود آگاه انتخاب مي شود. خود آگاه براي افرادي است كه روح دعا در اعماق جانشان ريشه دوانده و ناخود آگاه براي غافلان است كه به هنگام اضطرار و وحشت و بي كسي و تنهايي فطرتشان گُل مي كند. در آن صورت تمام قدرت هاي پوشالي را از كار افتاده دانسته و خداي را عامل نجات خويش مي دانند.

خداوند فرمود: و هنگامي كه بندگانم از تو دربارة من سؤال كنند، (بگو: ) من نزديكم! دعاي دعا كننده را، به هنگامي كه مرا مي خواند. پاسخ مي گويم! پس بايد دعوت مرا بپذيرند و به من ايمان بياورند تا راه يابند (و به مقصد برسند) .(1)

اين باور و اعتقاد را در وجود انسان تقويت مي كند كه دعا و طلب حاجت، منشأ و خاستگاه الهي دارد و چنين به نظر مي رسد كه خداوند در يك انتظار رحماني از مخلوق خود به سر مي برد تا او را پاداش دهد و حاجت هايش را برآورد. از اين رو دعا و دعا نويسي،نيز مراجعه به اهل فن براي سرعت بخشيدن و رسيدن به نتيجة مطلوب، صورتي واقعي به خود گرفت.

دعا چون دارويي است كه به هر حال تأثير خود را خواهد گذاشت. اگر در اين مسير به خوبي مورد استناد و استفاده قرار گيرد حتماً نتيجه بخش خواهد بود.

بنابر اين مراجعه افراد براي دعا نزد علما و بزرگان و يا دعانويساني كه از كمالات بهره اي دارند، نيز از دعاهاي مخصوص و مأثور و وارد شده از لسان معصوم استفاده مي كنند، امري پسنديده است و اشكال ندارد.

دعا نويسان از طريق تعاليم خاص و به دست آوردن رموز و نيز استفاده از ادعيه اي كه از خواص ويژه اي برخوردارند، به حلّ و فصل مسائل مربوط به خانواده ها مي پردازند. البته تأثير دعا و موفقيت در اين گونه امور به دعا نويس و نوع دعا و چگونگي استفاده از آن، نيز آيا دعا از طرف معصوم است يا نه، مرتبط است.

استفاده از دعاهايي كه در كتاب هاي معتبري چون مفاتيح الجنان نوشته شده و سند آن به معصوم ميرسد، براي حلّ و فصل امور مختلف اشكالي نخواهد داشت.

بعضي از مراجع در پاسخ به اين كه: آيا اعتقاد به فال و دعا نويسي كه با گرفتن وجهي دعايي مي نويسد كه به خيال خود مشكل گشا خواهد بود، جايز است و منشأ شرعي دارد؟ پاسخ مي دهند فال مطلبي است خرافي، ولي دعا داراي اثر مي باشد، در صورتي كه از دعاهاي منقوله در روايات باشد، نه دعاهاي جعلي كه گروهي از دعا نويسان به آن مبتلا هستند.(2)

پي نوشت:

1 - بقره(2) آية 186.

2 - آيت الله فاضل لنكراني، استفتائات،ج 1، ص 629.